Bobby Black (Mötley-Crüe-Sänger Vince Neil), der Sänger einer populären Rockband, wird bei einem Auftritt auf der Bühne getötet. Der Privatdetektiv Ford Fairlane (Andrew Dice Clay) wird von dem Radio-DJ Johnny Crunch (Gilbert Gottfried) beauftragt, ein Groupie namens Zuzu Petals zu finden, die nach dessen Meinung in Blacks Tod verwickelt war. Kurz danach wird auch Crunch getötet und auch Fairlane gerät ins Fadenkreuz eines Auftragskillers. Der zuständige Kriminalbeamte Lt. Amos (Al Bundy Ed O’Neill) ist Fairlane keine Hilfe. Zusammen mit seiner Assistentin Jazz (Lauren Holly) spürt Fairlane das Groupie auf und verfolgt eine Spur, die ihn zum einflussreichsten Musikproduzenten der Stadt führt.
In den späten 80er und Anfangs 90er kamen US-Standup-Komödianten gross raus. Je grösser die Klappe, desto deftiger die Sprüche und desto erfolgreicher der Mann dahinter. Andrew Dice Clay war so ein Kerl, der provozierte und mit seinen Aussagen die Gemüter erregte. Mit Ford Fairlane hätte der grosse Durchbruch gelingen sollen, doch leider wurde der Film ein kommerzieller Flop und die Kinokarriere von Mr. Clay war auch schon wieder zu Ende. Der Film erhielt 1991 diverse Goldene Himbeeren, u.a. für
den Schlechtesten Hauptdarsteller, den Schlechtesten Film und eine Nominierung für den Schlechtesten Regisseur, welches in diesem Falle Renny Harlin gewesen ist. Dabei ist der Film aus meiner Sicht keinesfalls schlecht oder langweilig, im Gegenteil! Sobald Clay seine Klappe aufmacht, wird mit deftigen Sprüchen aus der Hüfte geschossen und auch schon mal ein bisschen gar bös geplappert. Dabei macht es den Eindruck, als sei er das Vorbild für die Comicfigur Johnny Bravo gewesen. Die Story ist einfach, die Hauptfigur ultracool und der Sound rockig. Ford Fairlane ist glatt, witzig, ohne irgendwelche Ansprüche auf Niveau und ich hab den Film geliebt, damals – und heute kann man sich den immer noch ankucken und die ganzen Spässe wirken immer noch cool 
The Adventures of Ford Fairlane "HQ Trailer"
Sizin için daha fazlası:
"Draven's Tales from the Crypt" 15 yılı aşkın bir süredir tatsız bir mizah karışımı, ciddi gazetecilik (güncel olaylara ve siyasi basının dengesiz haberciliğine dayanan) ve bol miktarda sanat, eğlence ve punk rock ile süslenmiş zombilerle büyüleyici. Draven hobisini sınıflandırılamayacak popüler bir markaya dönüştürdü.
Blogum, bırakın siyasi olmayı, haber yaymak için asla tasarlanmadı, ancak güncel olaylar söz konusu olduğunda, diğer tüm kanallarda aksi takdirde sansürlenen bilgileri burada yakalamaktan kendimi alamıyorum. Tasarım sayfasının bu konuda pek çok kişiye "ciddi" gelmeyebileceğinin farkındayım, ancak bunu "ana akımı" memnun etmek için değiştirmeyeceğim. Devlete uymayan bilgilere açık olan herkes ambalajı değil içeriği görür. Son 2 yılda insanlara bilgi sağlamaya yeterince çalıştım, ancak nasıl "paketlendiğinin" değil, diğer kişinin ona karşı tutumunun ne olduğunun önemli olduğunu hemen fark ettim. Herhangi bir şekilde beklentileri karşılamak için kimsenin ağzına bal sürmek istemiyorum, bu yüzden bu tasarımı koruyacağım çünkü umarım bir noktada bu siyasi açıklamaları yapmaktan vazgeçebileceğim, çünkü amacım devam etmek değil. sonsuza kadar böyle 
Bununla nasıl başa çıkacaklarını herkese bırakıyorum. Ancak, içeriği kopyalayıp dağıtabilirsiniz, blogum her zaman WTFPL lisansı.
Aslında burada ne yaptığımı tarif etmekte zorlanıyorum, DravensTales bir kültür blogu, müzik blogu, şok blogu, teknoloji blogu, korku blogu, eğlenceli blog, web'de bulunan öğeler hakkında bir blog, tuhaf internet hakkında, çöp blogu, sanat blogu, su ısıtıcısı, zeitgeist blogu oldu yıllar boyunca , Scrap blog ve grab bag blogu adlı. Doğru olan her şey ... - ama henüz değil. Blogun ana odak noktası, kelimenin en geniş anlamıyla çağdaş sanattır.
Sitenin işleyişini sağlamak için, hoş geldiniz Kredi kartı, Paypal, Google Pay, Apple Pay veya otomatik ödeme/banka hesabı ile bağış yapın. Bu blogun tüm okuyucularına ve destekçilerine çok teşekkürler!
